Η σαρκοπενία αποτελεί τη μεγάλη απειλή της τρίτης ηλικίας.

Χαρακτηρίζεται από προοδευτική και γενικευμένη ελάττωση της μυϊκή μάζας και δύναμης. Διακρίνεται σε πρωτοπαθή (ηλικιακή) και δευτεροπαθή οφειλόμενη σε διατροφικά αίτια και νοσήματα. Προσβάλλει το 15-50% των ατόμων> 60 ή 80 ετών.

Η διάγνωση βασίζεται στο κλινικό σύνδρομο. Επιβεβαιώνεται με την εκτίμηση της μυϊκής μάζας με τη μέθοδο Dexa και τα κλινικά τεστ: ταχύτητα βάδισης (κάτω από 0,8 m/s σε διαδρομή 4m), συσφυκτική δύναμη παλάμης, έκτασης γόνατος ή δύναμη άρσης από καρέκλα.

Η αιτιοπαθογένεια της σαρκοπενίας είναι σύνθετη και πολυπαραγοντική, ενώ για τη θεραπεία της δεν υπάρχουν επαρκή αξιόπιστα στοιχεία. Η πρόσληψη 1.5 g/kg/d πρωτεΐνης, κρεατινίνης, βιταμίνης D και αντιοξειδωτικών φαίνεται πως προλαμβάνει τη σαρκοπενία και δρουν πιθανόν ευεργετικά συνδυασμένα με άσκηση.

Υπάρχουν ισχυρά στοιχεία ότι οι αναερόβιες και οι ασκήσεις αντίστασης καθυστερούν την απώλεια της μυϊκής μάζας και λειτουργικότητας. Οι ασκήσεις αυτές  αποτελούν την καλύτερη στρατηγική πρόληψης. Επιδρούν θετικά στο νευρομυϊκό σύστημα, στην πρωτεϊνική σύνθεση και στις ορμόνες που προκαλούν την σαρκοπενία, ενώ αυξάνουν τον πολλαπλασιασμό των δορυφορικών μυϊκών κυττάρων. Τέλος, η θεραπευτική ηλεκτροθεραπεία και οι ολόσωμες ταλαντώσεις πιθανώς βοηθούν στην καθυστέρηση της σαρκοπενίας. Οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης  πιθανόν αυξάνουν την δυνατότητα άσκησης και την πρόληψη πτώσεων λόγω βελτίωσης της καρδιακής λειτουργίας και της αιματικής ροής στους μύες.